Heb je kleine kinderen (gehad)? Leer je ze dat ze niet met vreemden mee mogen gaan, of zelfs maar praten? Kijk even naar deze 3 min video. Mijn kinderen zijn ondertussen meerderjarig, maar ben ik al volwassen? Twee belangrijke lessen die ik geleerd heb als ouder: kinderen krijgen betekent nooit meer geen problemen. En: kleine kinderen, kleine problemen, grote kinderen, grote problemen. Overigens kom ik in Amsterdam genoeg kinderen tegen die zeggen: “Ik praat niet met vreemden” en lopen dan door.

Waarom leer je kinderen dat ze niet met vreemden mee mogen gaan? Ja, waarom eigenlijk? In verreweg de meeste gevallen zou dat geen probleem zijn. Ik bedoel, als jij een kind mee zou nemen naar jouw huis dan zou je daar een goede reden voor hebben, bijvoorbeeld dat kind heeft een pleister nodig of zo. Ondertussen leven we in een maatschappij waarin iedereen zo bang is voor elkaar dat ook als dat kind een pleister nodig zou hebben velen dat kind niet zouden meenemen.

En natuurlijk, als je een kind zou willen misbruiken zou je het overtuigen met je mee te gaan, dus dat we als ouders onze kinderen leren dat ze niet mee moeten gaan met vreemden leren we ze dat precies daarom. Sommigen zullen zich misschien afvragen waarom ik het niet heb over praten met vreemden, maar alleen over meegaan. Welnu, sinds kort woon ik in Veenendaal en daar zeggen de mensen elkaar gedag op straat, ook als ze elkaar niet kennen. En ook de kinderen doen dat, ze begroeten mij met: hallo meneer, of goedendag. Ik voel me wel thuis hier. Jammer dat ik van de zomer weer verkassen moet, want dan wordt het hier gesloopt ten gunste van woningbouw.

Die kinderen kunnen zich al die slechtheid van sommige mensen niet voorstellen en precies daarom maken we er een regel van voor ze. Als ze ouder worden dan gaan ze dat begrijpen en dan gaan ze vanzelf niet meer praten met slechte mensen. Maar met andere vreemden praten ze wel. Tenminste ik wel, maar van de jeugd van tegenwoordig weet ik het niet meer.

Dit soort regels vervangen bewustzijn. Als het bewustzijn eenmaal daar is dan heb je die regels niet meer nodig, dan doe je het vanzelf goed. Waar het me om gaat is dat als het bewustzijn eenmaal daar is dan heb je die regel niet alleen niet meer nodig, erger nog: dan zou die in de weg zitten. Want stel nou dat je hier in Veenendaal de weg kwijt bent. Als je dan niet de weg kan vragen omdat de regels zeggen dat je niet met vreemden mag praten dan zul je moeten wachten tot de politie je oppakt vanwege verward gedrag. En dan moet je alsnog met die vreemde politieagent(e) spreken, en dat moet je alleen doen als die politieagent zich ook als zodanig identificeren kan, want misschien is het een booswicht die een politiepak heeft aangetrokken. Gelukkig hebben we allemaal een smartphone (ik niet overigens) en kunnen we met GPS en openstreetmap.org zelf thuiskomen. We hoeven onze bubbel nooit meer uit, contact met vreemden is niet meer nodig, dat is iets wat opa en oma deden.

Als je niet bewust bent dan helpen regels je. En ook helpen ze je om bewust te worden. Maar als je eenmaal bewust bent dan zitten ze in de weg. Regels kunnen nameljk nooit precies genoeg zijn: praat niet met vreemden, maar wel met een politieagent. Maar alleen als die politieagent zich heeft geidentificeerd. En eigenlijk moet je ook die identificatie verifieren. Enzovoorts. Regels zijn een eerste orde benadering van bewustzijn. Niet meer, maar ook niet minder. Ik vind dat een intrigerende tegenstrijdigheid, dat is de tragedie van de regel.

Misschien is het verstandiger om de persoon te lezen, aan te voelen of die persoon klopt. En weet je, volgen mij kunnen kinderen dat juist als geen ander, als ouders zouden we ze ook kunnen leren om actief naar hun intuitie te luisteren. Daarvoor moeten ze juist veel met vreemden praten, dan valt die ene zonderling ook hen vanzelf op. Maar ja, dan moeten we ze natuurlijk vooral leren om hun eigen gevoel te vertrouwen in plaats van te luisteren naar de juf.

Ik als autist kan dat lezen van mensen niet, dat is een serieuze handicap. En toch. Ik begrijp mijzelf als dat ik dat mogelijk wel zou kunnen maar nooit geleerd heb omdat ik juist door een overload aan prikkels er nooit aan ben toegekomen om dat zintuig te ontwikkelen. Er zijn mensen die beweren dat juist autisten telepathisch zouden kunnen communiceren. Ik ga daar op terugkomen want ik begin te geloven dat telepathie de manier is om in de nieuwe economie te communiceren en beslissingen te nemen, niet bakken met data en A(utistische) I(ntelligentie).

Terzijde: veel regels die de overheid uitvoert hebben een discretrionaire ruimte voor de uitvoerend ambtenaar. En nu komt het: ambtenaren, of eigenlijk hun (middle) managers, zijn bang voor die discretionaire ruimte. Als er een nieuwe wet van kracht wordt dan gaan ze die eerst interpreteren. Daarmee bedoelen ze dat ze die discretionaire ruimte eruit protocolliseren.

Deze 7 min video vond ik ook nog. Dus ook als je kinderen groter zijn mag je oppassen. Wat ik me wel afvraag is of de agressie van die ouders deze kinderen helpt. Heeft iemand een idee?

Tenslotte: ook op Kattenburg in centrum Amsterdam zeggen vreemden elkaar gedag. Daarom voel ik me al jaren zo thuis om dit eiland. Ik meen zelfs dat dat in heel Amsterdam aan het veranderen is, een stad maak je samen en dat doe je niet door je in je eigen bubbel op te sluiten. Ook dat is een stukje bewustwording.

eerste publicatie: nieuwe mensaberichten 117, feb 2024