Ans organiseerde het weekeinde van overvloed, op een camping ergens op de veluwe. Ze had in de almanak gekeken en gezien dat het tweede weekeinde in oktober altijd zonnig is. Dus het weekeinde van overvloed plande ze op een prachtig tweede weekeinde in oktober.

Met overvloed bedoelde Ans dat alle deelnemers delen uit hun overvloed en entreegeld was alleen nodig om noodzakelijke kosten te dekken, dus: 5 euro de man. Wel zelf tentje meenemen en zo.

Dat jaar echter werd dat tweede weekeinde van oktober gekenmerkt door een overvloed aan regen. De volle 48 uur. En dus viel het weekeinde van overvloed in het water. Ans was uitgegaan van de overvloed van het universum, dus had ze geen risicoöpslag gerekend in de 5 euro entree.

Dus Ans ging nat. Aan het einde van het weekeinde schuilden de laatse deelnemers, waaronder ik, nog even bij Ans onder een afdakje en namen we het weekeinde door. Ans deelde ons haar tekort mede. We stelden dat het weekeinde van overvloed van significant belang was geweest. De tijd was er rijp voor en Ans had dat heel terecht opgemerkt en daar ook in lijn met die overvloed vorm aan gegeven. Wij konden Ans alleen maar dankbaar zijn dat ze gemanifesteerd had wat in ons aller harten leefde. Ik beloofde een niet nader genoemd deel van het verlies op mij te nemen. Dat inspireerde ook enkele anderen.

Tenslotte braken we op, ieder van ons ging zijns weegs. Thuisgekomen maakte ik een bedrag over, ik weet niet meer hoeveel. Enkele dagen later meldde Ans dat er een overvloed aan overschrijvingen binnengekomen was. Haar verlies was een winst geworden van 5 euro.

Ik begrijp dit gebeuren alsvolgt. Ten eerste: almanakken zijn onzin, heeft niets met spiritualiteit te maken. Ten tweede: luister naar je hart, want daar spreekt het universum. Dit laatste heeft er in geresulteerd dat ik, en met mij een aantal anderen, precies genoeg geld bijdroegen om de kosten te dekken. Zonder te vergaderen, zonder te onderhandelen. Alleen de broodnodige informatie van het tekort werd gedeeld, meer niet. Daarna weet iedereen wel wat hem te doen staat. Het bedrag dat ieder van ons bijdroeg is misschien nog het meest interessant, want hoe kom ik aan dat bedrag, hoe bedenk ik dat? Ik zou zeggen: ik bevoel dat. Ik luister naar mijn hart en dan komt het bedrag vanzelf boven. Als het goed voelt is dat het juiste bedrag.

Dat luisteren naar je hart is zo eenvoudig nog niet. Mijn ego heeft de neiging vanuit angst te redeneren (en míjn ego is niet de enige met die handicap). Als mijn ego mijn hart overstemt dan kan ik niet voelen welk bedrag zich in mijn hart vormt, of wat mij ook te doen staat. Maar als mijn zelf vrij is van mijn ego dan lukt me dat wel. Dat is mijn definitie van wedergeboorte, verlichting: dat mijn zelf vrij is van mijn ego. NB: ik zeg niet dat ik mijn ego dien te veronachtzamen, ik dien er slechts voor te zorgen dat mijn ego dienend is aan mijn zelf, niet andersom.

Dat onderscheid tussen ego en zelf is helemaal een ding. Alle goeroes spreken er over en ze formuleren dit onderscheid, verlichting, ook allemaal in vergelijkbare bewoordingen. Ik had het al vaak gehoord, maar nooit begrepen, doorvoelt. Tot ik in 2016 een ayahuascaretraite deed. Opeens ervoer ik dat mijn ego niet mijn zelf is, dat dat twee verschillende dingen zijn. En zie hier: ook ik kan het alleen maar in deze woorden gieten, wetende dat de lezer deze waarheid pas zal oppakken als hij of zij een vergelijkbare ervaring doormaakt.

Dit is wat mij betreft hoe onze nieuwe economie zal werken: ieder luistert naar zijn of haar hart (anarchisme) en deelt vervolgens uit zijn overvloed (communisme). Als tussenvorm gaan we onze data delen zodat we kunnen afstemmen op de meent.

eerste publicatie: nieuwe mensaberichten 095, feb 2022