Opeens stond het daar, in de optimist. Het artikel ging er niet eens over. Het artikel ging over het verband tussen geest en lichaam, hoe trauma verslavingen veroorzaakt. Onbewust en daarom voor de verslaafde zonder hulp niet hanteerbaar. Die hulp kan dan bestaan uit bewustzording, in compassie.

Maar wat ik er in las was dit: succes is een verslaving. Iets dergelijks staat ook in het artikel hoor, maar meer terloops. Bij mij sloeg het in als een bom.

Zijsprongetje, ik moet denken aan mijn wedergeboorte / verlichting. Ik had daar al veel over gehoord en gelezen. Een van de dingen die ik daar altijd over las was: je ziet het pas als je het doorhebt (terzijde: dit is niet een uitspraak van Johan Cruijff, maar is door een journalist Willem van Hanegem in de mond geschoven). Al die mensen met verlichtingservaring delen dat ik er wel over vertellen kan, maar dat jij het pas begrijpt als je het meemaakt. Ik maakte het mee tijdens de ayahuasca in Brazilie. Het is heel simpel: ik ben mijn ego niet, maar ik heb er wel een. Zo, dan heb ik het ook verteld.

Terug weer, zo is het ook met mijn succesverslaving. Ook daar heb ik al vele malen over gelezen en gehoord. Maar op de een of andere manier sloeg het deze keer in. Gewoon tijdens het lezen op de wc. Maar wel als een bom.

Ja, ik ben succesverslaafd. Stiekem denk ik er aan dat als ik maar hard genoeg mijn best doe, ik begin bijvoorbeeld met columns in de NMB te schrijven. Dat ik dan beroemd ga worden en de wereld kan veranderen en dat mensen dan weten: dat heeft die van Beele gedaan (het liefst formuleren ze dat als: die geniale van Beele).

Gabor Mate, de arts over wie het artikel gaat, geeft ook een alternatief: ontwikkel je bewustzijn. Hij zegt dus hetzelfde als ik maar opeens begrijp ik dat ik daar eigenlijk zelf nog helemaal niet echt mee bezig ben. Een beetje, ik proef er aan, maar daadwerkelijk begrip, echte overgave ontbreekt. En dat wil ik nu gaan veranderen. Moet ook niet zo moeilijk zijn lijkt me. Ik heb al een hele to-do-lijst met stapjes naar succes in de prullenbak gedumpt.

Wat stond er op die lijstjes? Ik ga even graven in mijn prullenbak: ik wilde een trickle-down winkel oprichten, ik wilde een mockup maken van een app voor de nieuwe economie, ik wilde een marktverkenning doen om uit te vinden welke bijdrage ik kan leveren, ik wilde ….

Ze kwamen niet van de grond, niet van mijn lijstje af. Ze kostten teveel energie. Dat is misschien wel een goede meter: Kost het energie? Niet doen! Dan is het je ego die dat wil en niet je zelf en / of het universum (zo daar een verschil tussen is). Go with the flow. Ook al zo’n overbekende slogan, maar in deze context begrijp ik hem opeens heel anders.

Opeens loop ik met bevrijdde ogen door onze wereld heen. Ik hoef niet meer, ik mag. Ik volg naar waar onze energie mij brengt.