Oh, oh, oh, dat overkomt me nou altijd: wil ik net onderweg gaan, kom ik iets tegen dat me een totaal andere richting op wijst. Maar nu heb ik bedacht toch maar gewoon op weg te gaan in de bedachte richting. Dit is het geval:

De groeiverslaving is sinds mei vorig jaar niet meer uit mijn bewustzijn verdwenen. De eerste mijlpaal in deze richting gaat zijn dat ik in Veenendaal/Amsterdam/Pontevedra een postercampagne ga starten. Ik heb jullie uitgenodigd samen te brainstormen over de community die ik met die posters wil aanspreken. Ik heb ondertussen een hele marketingstrategie zitten bedenken.

En toen kwam ik jon jandai tegen.

Dit heeft me aan het denken gezet. Die verslavingsinsteek is ook weer zo van: je doet het niet goed, je moet iets anders. En tijdens mijn zoektocht naar een marketingstrategie kwam ik tegen wat we allemaal eigenlijk allang al weten (marketing bestaat mijns inziens uit het intrappen van deuren die zo open staan dat je niet eens meer ziet dat dat een deur is waar je doorheen kan, en dat is best knap!): als ik mensen mee wil krijgen dan is een wortel uitdagender dan een stok.

Waarom dan toch die stok? Om eerlijk te zijn: ik heb er nu al zoveel tijd in gestoken. En nu on the fly even rechtsomkeert maken is ook niet zomaar gedaan. Dus ik ga die posters toch ophangen in Veenendaal en ben benieuwd wat er gaat gebeuren. Achter die poster zit niet een hele community, maar een simpele uitnodiging voor een live bijeenkomst hier in ‘t Veen.

En nu ik dit schrijf, weet je: ik ga een experiment doen. Volgende maand weer posters ophangen, maar dan met die wortel: life is easy. Wat gaat er dan anders? Komen mensen wel of niet, en wat zijn dat voor mensen? Dan heb ik nu nog een maand om te bedenken wat er op die posters moet staan.

eerste publicatie: nieuwe mensaberichten 119, apr 2024